buna "rağmen" kabul ettiler ve devam ediyor her şey.
bu ifadenizdeki "rağmen" kelimesini onarmanız, dönüştürmeniz, iyileştirmeniz lazım. yoksa hayatınız boyunca size eksik/yanlış/az verilen her şeyi, sizin durumunuza "rağmen" verildiği için kabullenir, asla kendinize gereken değeri ve önemi veremezsiniz, karşı taraftan da bu beklentiye girmezsiniz. çıkın bu moddan çok geç olmadan.
rağmen diyecek bir şey yok hayatınızda. üzücü olaylar olmuş, olmaya da devam edebilir ama bunlar sizin insan olarak "rağmen" kabul edildiğinizi/edileceğinizi düşündürecek şeyler değil. bu sizin hayatınızın bir gerçeği, this is the fact yani. bunu ne kadar çabuk içselleştirirseniz o kadar hızlı güçlenmeye başlarsınız.
acınası bir durum yok ortada, kendinize acımayın, konuyu dramatize etmeyin. üzüntünüzü, hüznünüzü, kırgınlığınızı ajite bir yerden değil daha gerçekçi bir yerden yaşamayı öğrenin. gerekiyorsa uzman desteği alın. daha bu yaşta hayatım boyunca bu konuda kaybolup kendimi tekrar arayacağım diye geleceğinize şerh düşmeyin, kendinizi manipüle etmeyin.
bu tür ailelerden sıyrılmayı başarıp çok mutlu, huzurlu, keyifli bir hayat inşa etmiş, sevgi dolu anne-baba olabilmiş pek çok kişi var. kendinize illa telkinde bulunacaksanız bu yönde telkinde bulunun.
ayrıca aile hikayeleri karmaşıktır, hiç bir zaman dışarıdan göründüğü gibi değildir. emin olun eşinizin ailesiyle ve akrabalarıyla daha içli dışlı olduğunuzda orada da çeşitli aksaklıklar, çok benzer hikayeler olduğunu göreceksiniz.
babayı da salın gitsin, affetmek zorunda değilsiniz. bu ebeveyn ne yaparsa yapsın aman ana babadır yutulmalıdır klişesinden kurtarın kendinizi. adım atarsa onun adım attığı ölçüde temkinli adımlar atarsınız, atmazsa da uzay boşluğunda kaybolabilir.
0